سختی سنج پرتابل (قابل حمل)

سختی سنجی، یک
آزمون مکانیکی ارزشمند، واضح و معمول است که در طول ۲۵۰ سال گذشته برای اکثر مواد
و به خصوص فلزات مورد استفاده قرار گرفته است. شواهد نشان می دهند سختی سنجی اولیه
در سال ۱۷۷۲ شروع شد. در آن زمان لبه دو نمونه فلزی منشوری شکل بر روی هم فشار
داده می شدند و هر ماده ای که بر روی دیگری خراش می انداخت سخت تر شناخته می شد.
امروزه اصول سختی سنجی بر پایه‌ی اندازه گیری مقاومت جسم در برابر فرورفتگی سنجیده
می شود.  اساس این آزمون به صورت
اندازه گیری میزان نفوذ جسم نفوذکننده درون نمونه‌ی آزمایش است. در مرحله‌ی بعد
نیز نیروی لازم برای این کار افزایش یافته یا مقدار فرو روندگی در برابر نیرویی
معین اندازه گیری می شود. به این ترتیب می توان سختی جسم مورد نظر را اندازه گیری
کرد. امروزه از روش های مختلف سختی سنجی به منظور اندازه گیری میزان سختی فلزات به
ویژه پس از سخت کاری و عملیات حرارتی استفاده می شود.

دستگاه تست سختي سنجي:

سه نوع سختي
سنجي در اين آزمايشگاه متداول است:

1) سختي سنج
راکول در سه محدوده راكولA-B-C

2)سختي سنج
يونيورسال در سه محدوده راكول- بیرینل- ویکرز

3) سختي سنج
پرتابل )غير مخرب(

دستگاه سختی سنج UV1

امکان سختی سنجی مواد بوسیله مقاومت جسم در مقابل جسم فرورونده که در
محدوده های:

راکول A

راکول B

راکول C

قابل اندازه
گیری و گزارش دهی می باشد.